Brońmy Krzyża!

"W Polsce mamy obecnie do czynienia z potężną próbą zanegowania krzyża, czyli najważniejszego znaku naszej wiary chrześcijańskiej. Jeżeli Polakom nie uda się obronić tego symbolu, to przypuszczam, że nasz Naród i nasze państwo wpadną w jeszcze głębszy kryzys i nie będziemy w stanie rozwiązać podstawowych problemów w nauce, ekonomii czy w ogóle w zarządzaniu Rzecząpospolitą."
[-- Ks. Prof. Tadeusz Guz, "Istota Krzyża a totalitaryzmy i nowa lewica", 19-08-2010]

Dyżury pod krzyżem – to obowiązek każdego z nas

Obrońcy krzyża czuwają pod nim (modlą się, zbierają podpisy pod petycjami; są po prostu obecni) ustalając dyżury tak aby w każdej godzinie dnia czy nocy była grupka osób.

Można zgłosić się na godzinę, dwie czy więcej na czas, który nam najbardziej odpowiada. Największe potrzeby są w czasie od 19.00 do 9.00. Wtedy szczególnie potrzebni są mężczyźni (pora nocna, prowokacje).

Kontakt w tej sprawie:
p. Mirka - 507 737 838 i 601 716 156 (łatwiej dostępny)

[Internetowa Gazeta Katolików]

Rycerski Zakon Krzyża i Miecza

Krzyż Smoleński… Tu sprowadził nas ból po Tragedii Smoleńskiej. Tu zjednoczyła nas modlitwa za Ojczyznę.

Tu został zaatakowany Krzyż. Krzyż Chrystusowy. Tu Krzyż został ośmieszony, zbezczeszczony i poniżony. Tu odbywa się próba zniewolenia Krzyża. Bowiem Krzyż Smoleński tu został zaaresztowany.

I jakby się dalej nie potoczyły sprawy, to miejsce zostanie dla nas miejscem świętym, miejscem modlitwy, miejscem, gdzie króluje Krzyż.

Stanęliśmy pod Krzyżem Smoleńskim, by bronić Krzyża i Ojczyznę. Musimy stać dalej! Być może przegonią nas w inne miejsce. Albo nie będzie już potrzeby bronić tu Krzyża, bo tu zostanie ten skromny drewniany krzyż lub stanie okazały pomnik, krzyżem uwieńczony. Ale co by się dalej nie działo, nie wolno nam dać się rozproszyć. Co by się nie stało powinniśmy zawsze pamiętać, że:

Pod Krzyżem Smoleńskim ujawniły się „zamiary serc wielu”. To my – tu i teraz – jesteśmy wezwani do obrony przed tymi „zamiarami”. Przed bezczeszczeniem Krzyża, przed kolejna próba zniewolenia Ojczyzny, przed zamiarami zniszczenia rodziny i małżeństwa. Jesteśmy wezwani stać pod Krzyżem i bronić Krzyża. Bronić nasz dom, bronić naszą godność, bronić i chronić umysły naszych dzieci. Jesteśmy wezwani do wierności Chrystusowi i Jego Matce. Wezwani by stanąć w szeregi obrońców Chrystusa pod znakiem Maryi. Wezwani by spełnić obietnice ojców naszych, wezwani by spełniać Śluby Jasnogórskie!

Śpiewamy stojąc przy Krzyżu Smoleńskim Apel Jasnogórski. Jednoczymy się codziennie o dwudziestej pierwszej z całą Polską, jednoczymy się ze Stolicą Duchową Polski, z Jasną Górą. Śpiewając Apel na Krakowskim Przedmieściu, stajemy w duchu przed Tronem naszej Królowej. Stańmy się więc znowu Jej rycerzami. Stańmy się Maryjną Armią Krzyża!

Idźmy za przykładem kpt. Władysława Polesińskiego. Meldował się on co wieczór swojej Hetmance i na Jej cześć założył wśród oficerów polskich katolicką organizację Rycerski Zakon Krzyża i Miecza. Stańmy się więc i my ponownie rycerzami. Wszak wywodzimy się z Narodu Rycerskiego.

Stańmy w obronie wiary i moralności. Zadbajmy o to, by już nigdy w Polsce nie dochodziło do takich wynaturzeń, jakich świadkami jesteśmy pod Pałacem. Brońmy młodzież przed zgubnymi wpływami propagandy antychrystusowej, przed rozpustą, przed wynaturzeniami. Stańmy w obronie rodziny. Stańmy w obronie Ojczyzny!

Zjednoczeni pod Krzyżem Smoleńskim, zjednoczmy się dalej w walce z odwiecznym wrogiem ludzi, z przebiegłym wężem – szatanem. Zjednoczmy się w walce z jego sługami. Zjednoczmy się w walce o ratowanie Jego ofiar. Zjednoczmy się w tej walce pod sztandarami Maryi i zwyciężymy!

Pamiętajmy: Zwycięstwo, kiedy przyjdzie, będzie to zwycięstwo przez Maryję! Te słowa powtarzał Prymas Tysiąclecia za swym wielkim Poprzednikiem, kard. Augustem Hlondem.

Stając do Apelu Jasnogórskiego i powtarzając rotę: Jestem przy Tobie, pamiętam czuwam! stańmy się Maryjną Armią Krzyża!

[-- Maria K. Kominek OPs, Stanisław Krajski, Internetowa Gazeta Katolików, 22 sierpnia 2010]

"Całym sercem dobremu Bogu dziękuję za świadectwo wiary, pasję i heroizm, jakim promieniowało życie kpt. Władysława Polesińskiego. Był oficerem, lotnikiem, człowiekiem niezwykłej uczciwości, szlachetności i odwagi. Ojczyznę umiłował całą duszą, ze wszystkich sił, z całą swoją pasją. "Człowiek mocny Bogiem" - to hasło jego życia, które nie tylko głosił innym, ale sam na co dzień wypełniał." [-- Ks. prałat Zdzisław Peszkowski, ze wstępu ►książki]

Niech Polska stanie się krajem krzyży

Są wśród katolików polskich tacy, którym sprawa krzyża leży na sercu i stanęliby w jego obronie gdyby mieli czas, siły czy mieszkali w Warszawie. Są wśród polskich katolików i tacy, którzy nie wiedzą co myśleć o konflikcie o Krzyż na Krakowskim Przedmieściu oraz tacy, którzy z jakichś względów, posiadając dobre intencje, uważają, że ten krzyż należy przenieść do kościoła.

Każdy jednak polski katolik, każdy Polak powinien głęboko przemyśleć i przemodlić tę sytuację na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.

Czego chce od nas Bóg? Do czego nas skłania? Czego wymaga od nas nasz katolicyzm? Jakie świadectwo swojej wierze mamy dać dziś, gdy cala Europa zaczyna walczyć z krzyżem, gdy usuwa się go pod różnymi pretekstami z miejsc publicznych, z budynków użyteczności publicznej, a nawet z katolickich szkół (w Niemczech)?

Odpowiedź na te pytania wydaje się być tylko jedna.

Niech Polska stanie się krajem krzyży!

Wywieśmy krzyż w oknie lub postawmy go w oknie.

Postawmy go przed swoim domem.

Postawmy go na swoim gruncie.

Stawiajmy go na rozstajach dróg.

Stawiajmy go przy drogach.

Zawieszajmy w swoich miejscach pracy.

Zawieszajmy go na szyi.

Zawieszajmy go w samochodach, naklejajmy na nie.

Stawiajmy go w swoich miejscach zamieszkania.

Stawiajmy go w miejscach publicznych.

Stawiajmy go przy leśnych szlakach i na szczytach gór tak, by był widoczny z daleka.

Niech krzyż wyznacza nasz krajobraz.

Niech będzie apelem do tych, którzy go odrzucili lub tak naprawdę go nie znają.

Ewangelizujmy przez krzyż.

Dawajmy poprzez niego świadectwo naszej wierze i naszej miłości do Boga.

Niech będzie znakiem obecności Chrystusa w naszym życiu.

Niech będzie dla Europy znakiem, drogowskazem, wymówką, tym co ma obudzić serca i sumienia, przypomnieć o prawdziwej europejskiej tożsamości.

Stawiajmy krzyże i brońmy ich aż do męczeństwa.

Katolik nie może pozostawać katolikiem chowając głowę w piasek, nie informując wszystkich o swojej wierze, nie dając jej czynnego świadectwa, składając pokłon temu światu i poddając się jego regułom.

W sposób szczególny apelujemy do tych, którzy, jako katolicy i Polacy, uznają, że nie należy mieszać się w konflikt na Krakowskim Przedmieściu, że nie potrzeba bronić tego krzyża, że powinien on zostać przeniesiony do kościoła.

To wy przede wszystkim powinniście dać dowód, ze wasze intencje i sumienia są czyste, że nie chowacie głowy w piasek, że nie oszukujecie nas i siebie.

Stawiajcie krzyże i brońcie ich aż do męczeństwa!

[-- Maria K. Kominek OPs, Stanisław Krajski, Internetowa Gazeta Katolików, 22 sierpnia 2010]

Kronika Obrony Krzyża

 

 

Wysłaliśmy do:

-- Komendy Rejonowej Policji w Warszawie -- Zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

-- Prezydenta Warszawy -- Informacja o możliwości popełnienia przestępstwa

-- Komendanta Stołecznego Policji -- Prosimy kopiować i wysyłać

Dowiedzieliśmy się:

-- Dowiedzieliśmy się: Antoni Macierewicz złożył zawiadomienie (9.08.2010)

-- Nadesłano -- Apel Tomasza Terlikowskiego

-- Maria K. Kominek OPs, Stanisław Krajski, Internetowa Gazeta Katolików

Istota Krzyża a totalitaryzmy i nowa lewica

Przedstawiciele ideologii nowej lewicy Theodor W. Adorno i Max Horkheimer twierdzili, że nie ma żadnego zbawienia i żadnego zbawienia być nie może. Dlatego nowa lewica i neomarksizm są najbardziej niebezpieczne, ponieważ skasowały już całkowicie perspektywę zbawczą."
[-- Ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz] 

"Walczący z krzyżem zawsze przegra"

Z ks. prof. dr. hab. Tadeuszem Guzem, kierownikiem Katedry Filozofii Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rozmawia Bogusław Rąpała.

Bogusław Rąpała (Nasz Dziennik): Od kilku tygodni obserwujemy demonstracje i happeningi przeciwników krzyża przed Pałacem Prezydenckim. Obrażanie symbolu religijnego i jego obrońców jest modne. To początek głębszej transformacji, a może kontynuacja ideologii realizowanej od lat?

Ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz: Moim zdaniem, jest to raczej kontynuacja różnych ideologii wieków nowożytnych, które expressis verbis wpisały się w negację Krzyża Chrystusa jako prawdziwego znaku zbawienia. Bo w pytaniu o ten Krzyż najważniejsze jest pytanie o zbawienie. Każdy ma jakieś doświadczenie przygodności życia, tzn. jego trosk i cierpień. Szczytem zmagań osoby ludzkiej jest właśnie krzyż, także krzyż w sensie śmierci, czyli rozpadu naszej wspaniałej duchowo-materialnej istoty. Tak jak fundamentalnym zagadnieniem wieków nowożytnych jest pytanie, czy Bóg Osobowy stworzył świat - na które główne ideologie nowożytności dają niestety odpowiedź negatywną - tak też problematyka krzyża, również tego w Warszawie przed Pałacem Prezydenckim, dotyczy drugiego zasadniczego pytania o zbawienie człowieka i świata przez Jezusa Chrystusa jako, według Pisma św. i nauki Kościoła, jedynie prawdziwego Mesjasza.

B. R.: Biorąc pod uwagę hasła wykrzykiwane przez przeciwników krzyża i wypisywane na ich transparentach, można mówić o "dialektyce negatywnej", czyli głównym narzędziu nowej lewicy?

Ks. T. G.: Nie jestem przekonany, czy wszyscy protestujący przeciwko obecności krzyża w tym miejscu publicznym są świadomi swojej pozycji ideowej i tego, że rzeczywiście wpisują się w "negatywną dialektykę" (Th.W. Adorno) krzyża, która - jeśli chodzi o wieki nowożytne - ma swój początek w reformacji Marcina Lutra. Twierdził on, że Krzyż Jezusa z Nazaretu nie jest skutkiem nadużycia wolności przez ludzi i upadłych aniołów, ale że Syn Boga musiał umierać na krzyżu jeszcze przed stworzeniem świata. To oznacza, że Luter w swojej teologii dialektycznej określił życie Boga istotowo poprzez śmierć, a zatem Krzyż w reformacji nie jest znakiem zbawienia człowieka i świata, lecz ostatecznie znakiem samozbawiania się "niesprawiedliwego" Boga.

Natomiast przedstawiciel idealizmu niemieckiego Hegel zaproponował, żeby uświadomić człowiekowi, iż wszelkie cierpienie jest spowodowane niedoskonałością Boga Objawienia chrześcijańskiego. Według niego, istotą wszelkiego bytowania, łącznie z Absolutem, jest właśnie żyć i umierać, a Krzyż nie jest jednorazowym aktem Syna Bożego jako doskonałego Boga i doskonałego Człowieka zarazem, dla zbawienia kosmosu. Ta filozofia niemiecka dokonała racjonalizacji teologii Marcina Lutra i przeniosła myśl teologiczną na płaszczyznę filozoficzną.

W marksizmie i leninizmie świadomie dokonano negacji Krzyża Chrystusa. Marks głosił konsekwentnie, że nie potrzebujemy Chrystusa jako "Pośrednika" zbawienia. Najważniejszym narzędziem, jakie Marks wprowadził do swojej ideologii materialistycznej w miejsce Krzyża Chrystusa, był system komunistyczny, w którym ubóstwiona materia osiąga poprzez ideologię komunizmu samozbawienie.

Również hitlerowcy rozpoczynali swoją działalność od usuwania krzyży. Naziści byli przekonani, że trzeba złamać wiarę w Boga Objawienia chrześcijańskiego i w to miejsce wprowadzić rasę nordycką - jako mesjasza zbawiającego świat. W programie utworzenia "narodowego kościoła Rzeszy" Alfred Rosenberg zażądał "usunięcia z ołtarzy wszystkich krzyży, Biblii i obrazów świętych", a w ich miejsce "położenia po prawej stronie ołtarza 'Mein Kampf' Adolfa Hitlera, a po lewej miecza", natomiast "w dniu założenia" nadmienionego kościoła Trzeciej Rzeszy "musi zniknąć krzyż chrześcijański ze wszystkich kościołów, katedr i kaplic (...) oraz musi zostać zamieniony przez nieprzezwyciężony symbol, Hakenkreuz". Martin Bormann, minister i sekretarz Hitlera, też sądził, że "nie ma żadnego kompromisu pomiędzy narodowym socjalizmem a nauką chrześcijańską". Nawet Bertrand Russell obwiniał dogmatykę katolicką za powstanie niemieckiego nazizmu.

Przedstawiciele ideologii nowej lewicy Theodor W. Adorno i Max Horkheimer twierdzili, że nie ma żadnego zbawienia i żadnego zbawienia być nie może. Dlatego nowa lewica i neomarksizm są najbardziej niebezpieczne, ponieważ skasowały już całkowicie perspektywę zbawczą. Tak więc walka z Krzyżem Jezusa z Nazaretu wpisała się w sposób istotny w całą nowożytną kulturę ludzkości.

B. R.: Wspomniał Ksiądz Profesor, że niektórzy nie są do końca świadomi, w czym uczestniczą, ale czy to zwalnia ich z odpowiedzialności za podzielanie takich ideologii walki z krzyżem?

Ks. T. G.: Na pewno inicjatorzy tych protestów są świetnymi znawcami nowożytnego rozwoju myśli ludzkiej. Jestem pewien, że wielu spośród tych, którzy protestują przeciw obecności krzyża przed Pałacem Prezydenckim, jest wykorzystywanych. Ale ponieważ oni wszyscy mają sumienie zdolne do zasadniczego rozeznania dobra i zła, dlatego też każda walka z krzyżem jest jednak w mniejszym lub większym stopniu świadomym aktem osobowym, i tutaj należy zaznaczyć, że te protesty przeciwko krzyżowi są w najwyższym stopniu karygodne.

B. R.: Kto w takim razie świadomie manipuluje tymi ludźmi?

Ks. T. G.: Tego rodzaju walka z krzyżem wpisuje się w ruchy, które określiłbym jako neokomunistyczno-neoliberalistyczne. Wspólnym mianownikiem wszystkich ideologii, o których już mówiłem, jest istotowa negacja chrześcijaństwa katolickiego jako doktryny, nauki i prawdy. Ale wydaje mi się, że nawet w środowisku liberalnym są ludzie, którzy prywatnie wierzą w Boga i są przekonani, iż Chrystus jest Zbawicielem.

B. R.: Ale za to sposób traktowania wiary jako sprawy prywatnej wyklucza - w ich mniemaniu - krzyż w miejscu publicznym, jakim jest chociażby plac przed Pałacem Prezydenckim.

Ks. T. G.: Każde miejsce w Polsce i na świecie jest dobrym miejscem dla krzyża, ponieważ Chrystus w swoim akcie zbawczym dokonał zbawienia nie tylko samego człowieka, lecz także całego świata. To oznacza, że swoją zbawczą miłością objął każde miejsce na świecie. I dlatego my, jako ludzie, nie możemy powiedzieć, że jakieś miejsce nie jest godne obecności krzyża albo że krzyż nie jest godny jakiegoś miejsca, ponieważ Chrystus umierał za każdy centymetr globu i wszechświata, za wszystko, co istnieje, ale przede wszystkim umierał za człowieka.

B. R.: Przeciwnicy krzyża swoje stanowisko argumentują również świeckością państwa polskiego.

Ks. T. G.: Rzeczywiście, pojawia się tego rodzaju argumentacja, ale trzeba pamiętać, że według Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej suwerenem Polski jest Naród. To znaczy, że jeżeli Naród posiada władzę, a jego reprezentantami są politycy, to zrozumiałe jest, że miejsca publiczne Polski, w których sprawowana jest władza, są własnością katolickiego Narodu Polskiego. I w związku z tym, jeżeli wolą Narodu jest, żeby miejsce, w którym każdy Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje władzę, zostało naznaczone krzyżem, to ma do tego nienaruszalne prawo. Tym bardziej że w kontekście tej wielkiej tragedii pod Smoleńskiem polityka polska i Naród Polski zostały dotknięte wielkim krzyżem osobistym i narodowym.

B. R.: Pielęgnowanie pamięci o ofiarach z 10 kwietnia stało się elementem historii Polski, a co za tym idzie - również naszej tożsamości narodowej. Według ideologii nowej lewicy tożsamość jest pojęciem negatywnym. Czy walka z tym konkretnym krzyżem nie jest przejawem takiego sposobu myślenia?

Ks. T. G.: Ależ oczywiście. Proszę zobaczyć, że problematyka tożsamości w nowożytnej filozofii jest całkowicie zatracona. Możemy powiedzieć, że w tych różnych ideologiach, o których była wcześniej mowa, istnieją jeszcze resztki tożsamości. Natomiast właśnie w przypadku nowej lewicy wszelkie mówienie o tożsamości jest radykalnym nazizmem. Dąży się do całkowitego usunięcia tożsamości. Tak jak wyraził się Adorno, że jeśli ktoś obstaje przy tożsamości, to tylko po to, aby unicestwiać drugich. Mówi się o tożsamości bytu, żeby móc go prześladować. Sądzę, że wielu tych, którzy protestują dzisiaj w Polsce przeciwko obecności krzyża przed Pałacem Prezydenckim, sprzeciwia się zarówno symbolowi naszej wiary chrześcijańskiej, jak i symbolowi naszego potężnego dramatu narodowego, jakim była katastrofa z 10 kwietnia.

B. R.: Czy nie niepokoi Księdza Profesora sposób przedstawiania tych wydarzeń w mediach?

Ks. T. G.: Media są niewątpliwie pod bardzo silnym wpływem ideologicznej struktury neomarksizmu, postmodernizmu, i są wobec nich dalece zobowiązane. A to oznacza, że trudno oczekiwać wiarygodnych relacji, zarówno jeśli chodzi o komentarz, jak i zestawienie obrazu ze słowem. Przez to, że wiele koncernów medialnych uległo potężnej ideologizacji, trudno jest im zrozumieć problematykę Krzyża naszego Zbawiciela czy problematykę pokoleniową w Polsce katolickiej, do której - jak mi się wydaje - jednak zdecydowana większość Polaków ma bardzo rzetelne, chrześcijańskie podejście, umiłowanie Boga, Kościoła, sprawy narodowej czy europejskiej. Niestety, przedstawia się te kwestie wycinkowo, a wtedy bardzo łatwo o manipulację.

B. R.: Śledząc wydarzenia na Krakowskim Przedmieściu, z niepokojem można zaobserwować dużą liczbę młodych wśród przeciwników krzyża, którzy często podejmują próby konfrontacji zwłaszcza z osobami starszymi modlącymi się pod tym znakiem wiary.

Ks. T. G.: Zagraniczne koncerny medialne kierują się filozofią o proweniencji postkomunistycznej, neomarksistowskiej i neoliberalistycznej. W związku z tym manipulują nieraz naszym Narodem oraz polskim katolicyzmem, dążąc do przeciwstawienia sobie pokoleń i do pewnego zakłócenia równowagi międzypokoleniowej. Młodzież, która protestuje przeciwko krzyżowi, jest zmanipulowana i nie końca zorientowana ideowo, o co w tym zmaganiu chodzi. Doprowadzenie przez dzisiejszą strukturę polityczną do takich ekscesów przekraczających wszelkie granice przyzwoitości jest jednym ze środków manipulacji Narodem Polskim. Odwraca się w ten sposób uwagę od zasadniczych spraw polskiej racji stanu, nauki, polityki, gospodarki i kultury. I wielkie koncerny medialne niestety mają w tym swój udział. Niemniej jednak jestem przekonany, że mamy bardzo dużo dobrej młodzieży wiernej Bogu i sprawie Kościoła. Warto przywołać tu osobę i wielkie dzieło Sługi Bożego Jana Pawła II jako niezwykłego i bohaterskiego aż do przelewu krwi świadka Krzyża Chrystusa. Jestem przekonany, że wraz z Nim zwyciężymy jako Polacy w tej godzinie doświadczenia krzyża narodowego i państwowego.

B. R.: Partie lewicowe wojnę o krzyż starają się wykorzystać do napiętnowania wszelkich przejawów religijności w życiu publicznym, a szczególnie politycznym.

Ks. T. G.: Z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także ze struktury prawa Unii Europejskiej jasno wynika, że narody Europy mają prawo do uzewnętrznienia swoich praktyk religijnych. To, z czym teraz mamy do czynienia, jest próbą zawężenia przestrzeni wolności religijnej tylko do sfery prywatnej. Krzyż jest symbolem o ogromnej wartości ideowej, moralnej, patriotycznej i politycznej. Właśnie w Chrystusie polityka ma swoje absolutne kryterium dla tego, co dobre i złe. Dlatego stoimy przed pytaniem, czy polityka ma być oparta na Dekalogu i na prawie naturalnym, które jest dostępne dla każdego człowieka na ziemi, wierzącego i niewierzącego, ponieważ każdy człowiek jest dzieckiem Boga i z natury od Niego pochodzi. W przypadku gdy wolność religijną usiłuje się ograniczać, a nawet całkowicie negować, czymś całkowicie słusznym i naturalnym wydaje się to, że Naród katolicki broni się przed tym, żeby nie wykreślić Boga z istoty polityki, nauki, życia społecznego, moralności Narodu, polskiej katolickiej kultury i wszelkich aktywności narodowych. Mamy bowiem do takiego świadectwa nienaruszalne prawo.

B. R.: Dlaczego za sporządzenie karykatury Mahometa można stracić życie, a w Polsce dochodzi do publicznych aktów bezczeszczenia krzyża i nikomu nic za to nie grozi?

Ks. T. G.: To przykład na to, że są narody, które o wiele bardziej cenią wartości religijne. Także ich reprezentanci, czyli politycy, okazują dużo większy szacunek wobec symboli religijnych. Niestety, trzeba przyznać, że polska polityka przeżywa bardzo głęboki kryzys, nie radzi sobie w konfrontacji ideowej we współczesnym świecie i dlatego dochodzi do takich potężnych nieporozumień, jak to na Krakowskim Przedmieściu, które można było w bardzo prosty sposób zażegnać. To, że w codziennych aktach prawnych polskiego czy europejskiego prawodawstwa brakuje odwołań prawno-naturalnych, powoduje, że można u nas - w Polsce czy w Europie - poniżać i deprecjonować znaki naszej wiary katolickiej, co rzeczywiście w niektórych krajach arabskich, afrykańskich czy nawet azjatyckich byłoby nie do pomyślenia. W Polsce mamy obecnie do czynienia z potężną próbą zanegowania krzyża, czyli najważniejszego znaku naszej wiary chrześcijańskiej. Jeżeli Polakom nie uda się obronić tego symbolu, to przypuszczam, że nasz Naród i nasze państwo wpadną w jeszcze głębszy kryzys i nie będziemy w stanie rozwiązać podstawowych problemów w nauce, ekonomii czy w ogóle w zarządzaniu Rzecząpospolitą.

B. R.: Nawet największe systemy ideologiczne wieków nowożytnych, które walczyły z krzyżem, prędzej czy później upadały.

Ks. T. G.: To rzeczywiście bardzo znamienne, że ilekroć ktokolwiek przystępował do walki z krzyżem, tylekroć przegrywał. W XIX w. Heinrich Heine przestrzegał Francuzów przed niszczeniem tego "łagodnego i delikatnego talizmanu", jak określił chrześcijański krzyż i jego "najpiękniejszą zasługę" w obronie człowieka i świata, bo jeśli zostanie on złamany, to wtedy "zrodzi się na nowo taka dzikość starych wojowników", że będą musieli obawiać się o własne francuskie istnienie.

Dzisiaj Polska stoi przed podobną alternatywą: albo pozostanie wierna Krzyżowi Chrystusa jako jedynemu symbolowi prawdziwego zbawienia dokonanego przez prawdziwego Mesjasza, albo pożegna się z Chrystusem i Jego Kościołem. Ufam mocno, że Naród Polski jest na tyle światły, mądry i wierny swoim tysiącletnim dziejom, kulturze chrześcijańskiej, Ewangelii Chrystusa i Kościołowi katolickiemu, że także z tej konfrontacji wyjdzie zwycięsko i również polska polityka stanie się jeszcze bardziej chrześcijańska. Bardzo głęboko wierzę, że zwyciężą Prawda i Miłość Chrystusa symbolizowane w Jego Krzyżu, tak jak zwyciężyły wtedy, kiedy Jan Paweł II stanął na placu Zwycięstwa i wraz z Narodem Polskim stał się w mocy Krzyża Chrystusowego narzędziem służącym do rozpadu wielkiego sowieckiego bloku komunistycznego i odrodzenia się niepodległej Rzeczypospolitej.

B. R.: Dziękuję za rozmowę.
 

►"Nasz Dziennik", Nr 191, 17 sierpnia 2010

►"Radio Maryja" [pod artykułem linki do wielu innych publikacji ks. prof. T. Guza]

Czipowania czas rozpoczęty (elektroniczny dowód tożsamości)

 

►Centrum Projektów Informatycznych MSWiA

Sejm 23 lipca 2010 r. przyjął jednogłośnie ustawę o nowych dowodach osobistych. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2011 r., podpisana przez marszałka Grzegorza Schetynę, z naniesionymi poprawkami senatu 9 sierpnia br. została skierowana do podpisania przez Prezydenta RP.

Nowe dokumenty mają być wydawane od 1 lipca przyszłego roku. Przewidywany okres ważności dokumentu dla dzieci do lat 5 wynosi 5 lat, natomiast dla osób powyżej 5 roku życia lat 10.

Nowy dokument będzie zawierał element elektroniczny, tzw. mikroczip (mikroprocesor). Początkowo będą w nim zapisane cyfrowo jedynie podstawowe dane: zdjęcie, nazwisko i imię, obywatelstwo, imiona rodziców, data i miejsce urodzenia, nr PESEL, numer i seria dowodu osobistego. W przyszłości będzie można uzupełnić mikroczip danymi biometrycznymi.

Oprócz tego mikroczip w nowym dokumencie ma zawierać:
- dane służące do składania informacji uwierzytelniającej opatrzonej certyfikatem dowodu osobistego,
- dane służące do składania podpisu osobistego opatrzonego certyfikatem podpisu osobistego,
- dane służące do dokonania ograniczonej identyfikacji opatrzone certyfikatem ograniczonej identyfikacji,
- przestrzeń umożliwiającą zamieszczenie danych służących do składania bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu na podstawie ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym.

Koszta projektu. Wprawdzie MSWiA podaje, że dowód będziemy odbierać bezpłatnie, ale w innym miejscu można przeczytać, że kwota przyznanego dofinansowania na realizację projektu ze środków 7. osi priorytetowej Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka wynosi 370 mln zł (85% wydatków kwalifikowanych to środki pochodzące z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, 15% stanowi współfinansowanie krajowe). Czyli ZABRAKNIE W REGIONACH w sumie kilkaset milionów zł! Ładne mi za darmo!

Polska wydaje się być pionierskim krajem, chyba nawet na świecie. Nigdzie dotąd nie przeprowadzono aż w takiej skali jednolitego systemu elektronicznej ewidencji ludności połączonej z elektroniczną identyfikacją osoby. Dla porównania (informacje ze strony Centrum Projektów Informatycznych MSWiA):

Austria - od początku 2003 roku wdrażane jest rozwiązanie nazywane Bürgerkarte / Citizen Card. Karta ta nie jest dowodem osobistym, ponieważ w Austrii dowód osobisty jest nieobowiązkowy i mało popularny.

Belgia - rozpoczęła wdrażanie karty eID w 2003 r. Z końcem 2009 roku wszyscy obywatele powinni posiadać nowe dowody osobiste. Ważność karty eID wynosi 5 lat.

Estonia - pierwsze karty eID zostały wydane obywatelom Estonii na początku 2002 roku. Estonia ma jeden z najbardziej rozwiniętych systemów eID, w którym nośnikiem potwierdzenia tożsamości jest dowód osobisty z mikroprocesorem.

Finlandia - karta eID jest wydawana od 1999 r., jednak stopień jej używania w celu uwierzytelniania jest niewielki. Posiadanie tego dokumentu nie jest obowiązkowe.

Hiszpania – pierwsza eID karta została wydana obywatelom Hiszpanii w 2006 roku. Kartę eID posiada obecnie już ponad 9 milionów obywateli Hiszpanii. Przepisy, umożliwiające zastosowanie podpisu elektronicznego, otwierają nowe możliwości dla biznesu i administracji publicznej, prowadzą do większej innowacyjności oraz poprawy konkurencyjności hiszpańskiej gospodarki.

Portugalia - karta eID jest wydawana od 2007 r. Ma zastąpić cztery karty identyfikacyjne stosowane w Portugalii: dowód tożsamości, kartę podatnika, kartę ubezpieczenia społecznego i kartę ubezpieczenia zdrowotnego.

Proszę zwrócić uwagę, że nie ma żadnych informacji o największych krajach Unii Europejskiej: Niemczech, Francji i Wielkiej Brytanii. Dodajmy do tego milczenie mass-mediów. Kolejny wstydliwy temat rządzących Polską? Co takiego ukrywają i w jakim celu?

Elektroniczny dowód osobisty wydaje się być dokumentem przejściowym, najwyżej na kilka lat. Następnym krokiem będzie implant pod skórę.

Moje wcześniejsze artykuły o elektronicznym dowodzie osobistym:

►"Biometryczne dowody osobiste (pierwsze już w 2010)"  [26-10-2009]

►"Biometryczne dowody osobiste (wątpliwości i obawy mnożą się)"  [16-02-2010]

Polecam też bardziej szczegółowe publikacje:

►Aleksander Ścios [w kontekście politycznym]

►rk3745 [liczne artykuły w kontekście informatycznym i administracyjnym]

►Raport Instytutu Sobieskiego Nr 26/2007 [R. Kępczyński, K. Komorowski, P. Kociński, T. Chełkowski, "Czy PESEL2 jest potrzebny?"] .pdf

16-08-2010 w Salonie 24 na grupie komentatorów Igor Janke przeprowadził "badania" pt. "Czy chcemy być podglądani przez Google'a?"  [polecam bardzo interesującą dyskusję] 

Temat zagrożeń niekontrolowaną inwigilacją przewija się niemal we wszystkich publikacjach, do których podałem linki.

D  O  D  A  T  E  K  :

Wywiad z dr. Gavinem Smithem z uniwersytetu londyńskiego [Dziennik, 21-04-2009]:

„Współcześnie inwigilacja poszła za daleko. Wszyscy zbierają dane o wszystkich” – mówi Gavin Smith, wykładowca z Londynu, kierownik pierwszych na świecie studiów nad inwigilacją. „Myślę, że następnym krokiem, który nastąpi w ciągu kilku lat, będzie powszechne wszczepianie ludziom czipów pod skórę” – przepowiada.


P: Otwiera pan na uniwersytecie londyńskim nietypowy kierunek studiów – naukę nad inwigilacją. Czy kontrolowanie ludzi zaszło już tak daleko, że można się o tym zacząć uczyć?

GAVIN SMITH (GS): Na przestrzeni kilku ostatnich lat inwigilacja stała się jednym z kluczy do zrozumienia współczesności. To bardzo szerokie pojęcie, które sięga głęboko w każdą sferę ludzkiego życia. Właśnie dlatego inwigilacja powinna być przedmiotem badań akademickich. Powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, z czego wynika i znaleźć odpowiedź, do czego może ona doprowadzić.

Współczesna inwigilacja to nie tylko kamery przemysłowe i kontrola e-maili, ale też zbieranie materiału DNA, zdjęcia fotograficzne, Facebook, skanowanie oka na lotniskach. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele różnych podmiotów jest w inwigilację zaangażowanych. Media, agencje rządowe, organizacje polityczne, wielkie korporacje, a także zwykli obywatele – wszyscy nawzajem sami siebie podglądają i kontrolują.


P: Czy inwigilacja nie powinna służyć naszemu bezpieczeństwu?

GS: To rzeczywiście ważny powód, ale nie jedyny. Inwigilacja służy utrzymywaniu władzy i utrzymaniu sprawnej organizacji państwa. Co ciekawe: inwigilacja jest silnie powiązana z demokracją. Inwigilacja i zbieranie danych o obywatelach pomaga rządzącym lepiej zorientować się w potrzebach obywateli. Dzięki temu łatwiej rządowi wybrać odpowiedni program ochrony zdrowia czy ustaw socjalnych. Tak było zresztą od dawna.


P: Ale czy ostatnio nie poszło to za daleko?

GS: Współczesna inwigilacja poszła za daleko. Co do tego nie mam złudzeń. Wszyscy zbierają dane o wszystkich. Różnorakie informacje o nas samych są wymieniane przez szereg korporacji. Na podstawie tych informacji pracownicy tych firm decydują o tym, czy dostaniemy kredyt, czy znajdziemy zatrudnienie, a nie tylko czy stanowimy potencjalne ryzyko terrorystyczne. To, co kiedyś uważaliśmy za nie do pomyślenia – czytanie naszych listów przez władze, skanowanie oczu przy wejściu do sklepów itd. – dziś staje się normą i wszyscy się na to godzą.

Myślę, że następnym krokiem, który nastąpi w ciągu kilku lat, będzie powszechne wszczepianie ludziom czipów pod skórę, na których będą zgromadzone wszystkie dotyczące nas informacje: te o przebytych chorobach czy konfliktach z prawem. Co więcej, władza, dzięki komunikacji czipów z satelitami, będzie także doskonale wiedziała, gdzie jest dany obywatel i co robi.


P: Brzmi jak obraz z powieści Orwella.

GS: Gorzej. Myślę, że już dawno przebiliśmy wyobrażenia Orwella. Jego przewidywania dotyczyły inwigilacji tylko i wyłącznie przez państwo, podczas gdy w obecnym świecie państwo straciło na to monopol. Teraz wszelkie firmy i agencje prywatne zbierają i wymieniają się danymi obywateli równie dobrze jak agencje rządowe.

Oglądał pan pewnie film „Raport mniejszości” Spielberga. Tam władze próbują przewidywać przestępstwa obywateli i zatrzymywać ich przed zbrodnią. I do tego aspirują realne organizacje zbierające dane – do przewidywania decyzji i zachowania obywateli.

Jeśli im się uda, to głos obywateli nie będzie miał większego znaczenia, bo zamiast opinii ludzi, władza będzie korzystać z gotowych prognoz przygotowanych na podstawie zebranych wcześniej informacji. Ważny jest również zanik zaufania między ludźmi. Już dziś jest to widoczne. Gdy rozważamy, czy związać się z daną osobą, zamiast zaufać jej słowom i okazywanym przez nią uczuciom, wolimy jeszcze sprawić wszelkie dostępne na temat tej osoby dane.


P: Jako jedno z pól do inwigilacji wymienił pan portal społecznościowy Facebook. O co chodzi dokładnie?

GS: Na portalach społecznościowych ludzie monitorują innych, wrzucają swoje zdjęcia, wpisy, notki, piszą na „tablicach” znajomych, nie zdając sobie sprawy, kto to może czytać. Niedawno słyszałem o przypadku, że szef zwolnił pracownika, bo ten na Facebooku napisał, że jego praca jest nudna. Użytkownicy myślą, że gdy usuną swoje zdjęcie czy wpis z profilu, to wszystko jest ok. Ale to nieprawda, bo te wszystkie informacje zostają w wielu miejscach już na zawsze i po wielu latach mogą być użyte przeciwko tym osobom.


P: Może popularność Facebooka jest dowodem na to, że ludziom wcale nie zależy na prywatności? Może gotowi są ją poświęcić w zamian za możliwości szybkiego komunikowania się ze swoimi znajomymi? Może tak samo jest z kamerami, godzimy się na nie bo poprawiają bezpieczeństwo?

GS: Częściowo ma pan rację, bo inwigilacja to nie tylko zło. Kamery przemysłowe pozwoliły wykryć wiele przestępstw (chociaż ja nie wierzę w ich skuteczność), natomiast dzięki gromadzeniu danych przez agencje rządowe możliwe jest sprawne zarządzanie państwem. Ale należy pamiętać, jaki koszt przy tym ponosimy. Według mnie jest on za wysoki. Bo postępu inwigilacji nie da się już cofnąć.


[Dziennik, 21-04-2009] - wywiad zdecydowałem się wkleić cały, bo... w Dziennik.pl już go nie ma.

"Prawda czasu - prawda ekranu" (ciąg dalszy nastąpił)

Przebrzydła szumowino
Pachołku moskiewski
Ty farbowana świnio
Marszałku k****ski
Chamie zbuntowany
Zatęchła sklerozo
Gnoju zasmarkany
Ty zdrajco
ZOMOzo
Gnido zarzygana
Jadowita mendo
Ty kukło g****ana
Kacapski przybłędo
Tchórzu zafajdany
Ropiejący strupie
Padalcu rozdeptany
Ty wrzodzie na d***e
Ty diabelskie łajno
Ty głupi żołdaku
Ty k**wo sprzedajna
Ty ruski zupaku
Wypierdku Breżniewa
Ty ślepy pedale
Kurduplu tempogłowy
Ty głupi bęcwale
Sukinsynie śmierdzący
Pluskwo zasuszona
Wrzodzie ropiejący
Ty małpo zielona
Ty strachu na wróble
Zboczony sadysto
Judaszu za ruble
Ty ruski marksisto
Ty pało gumowa
Nędzny okupancie
Zakało narodu
Złamany palancie
Cuchnący pierdzielu
Pełzająca glisto
Ponury sk****elu
Czerwony faszysto
Ty sługo kremlowy
Lokaju sowiecki
Ty zbóju wojskowy
Pomiocie radziecki
Ty mówco obłąkany
Nadęty bufonie
Za naród sprzedany
piekło cię pochłonie

[-- Anonim z okresu stanu wojennego 1981-1982]

Czerwona zaraza (Ossów 1920)

"Największą katastrofą geopolityczną XX wieku był upadek Związku Sowieckiego"
[-- Włodzimierz Putin]

"Dla Polski nie ma miejsca na ziemi. (...) Również zasada samostanowienia musiałaby podyktować po II wojnie obecną wschodnią granicę w wypadku tak całkowitej przewagi zachodnich aliantów, że nie doszłoby do ugody w Jałcie. Polska oznaczałaby wąski pas wzdłuż Wisły, zbyt gęsto zaludniony, aby dawało to jakieś szanse. Żaden rząd zachodni nie wpadłby na taki pomysł jak Stalin, żeby wysiedlić miliony Niemców z ich wielowiekowych siedzib i oddać ten obszar Polakom. Tym samym rzec można, że Polska istnieje z woli i łaski Stalina."
[-- Czesław Miłosz, Rok myśliwego, s.143, 1991 r.]

Czy to właśnie z powodu "największej katastrofy geopolitycznej XX wieku" na pomniku w Ossowie dominuje Krzyż zamiast sierpa i młota? Pan Bóg jak chce kogoś ukarać, to mu odbiera rozum. Rozsądek traci coraz więcej osób, krąg oszołomionych powiększa się. Gdzie byli historycy i dziennikarze, kiedy powstawał pomnik? Gdzie był wszędobylski wszechwiedzący ("Sensacje XX wieku") Bogusław Wołoszański? Andrzej Kunert, przewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa nie wie, że w 1920 r. dla Rosji sowieckiej Krzyż był NAJWIĘKSZYM WROGIEM? Kompromitacja całej administracji i wszystkich doradców.

A autor pomnika, Marek Moderau, który sam o sobie pisze: "na co dzień zajmuje się rzeźbą związaną z historią"... Z jaką (czyją) historią? No przecież nie Polski, ani Rosji... Marek Moderau pisze swoim "dziełem" NOWĄ (postmodernistyczną) historię ery wodnika - new age. Wreszcie Bronisław Komorowski, jako marszałek Sejmu ponoć obiecał postawienie tego haniebnego pomnika. Jako "Prezydent Wszystkich Polaków" przystąpił do błyskawicznego działania:

„Zbliżająca się 90-ta rocznica Bitwy Warszawskiej 1920 r. powinna otrzymać wyjątkową, szczególnie uroczystą oprawę. Dążąc do nadania nowej wartości obchodom rocznicowym najwyższe władzy państwowe podniosły ideę zaproszenia na planowane uroczystości przedstawicieli strony rosyjskiej. Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zwróciła się do Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa z prośbą o przygotowanie odpowiedniego obiektu, przy którym delegacje rządowe polska i rosyjska mogłyby wspólnie oddać hołd ofiarom okrutnej wojny rozpętanej przez reżim bolszewicki."

Jak to jest z tymi pomnikami, panie prezydencie Komorowski, że z jednej strony je odsłaniacie, a z drugiej strony ustami ministra Zdrojewskiego głosicie, że Polska to taka "pomnikomania"? Zadziwiająca schizofrenia... Pomnik w Wołominie wykonano z najdroższego szwedzkiego granitu - pewnie w geście bezinteresownej "miłości" i wdzięczności (?!) i ma służyć jako miejsce uroczystych spotkań oficjalnych delegacji rządowych Polski i Rosji. Jednak widać, że nie spodobał się władzom Rosji, bo minister Sergiej Ławrow ZAKAZAŁ komukolwiek z Ambasady Rosji w Warszawie brać udział w uroczystości odsłonięcia fatalnego (trefnego) pomnika.

Rosjanie - którym postawiono pomnik - za bitwę o Ossów, zamierzali zatrzymać się dopiero nad Atlantykiem. Sierp i młot miał panować w całej Europie, od Uralu po Gibraltar. Nasi Przodkowie w 1920 r. powstrzymali pochód komunizmu i ocalili Europę.

Przy okazji dzisiejszego Święta Wojska Polskiego, i historii z trefnym pomnikiem w Wołominie, warto przypomnieć o następnej inwazji komunizmu na Zachód, za rządów Leonida Breżniewa. Ten pochód udaremnił płk. Ryszard Kukliński.

Tajemnice Układu Warszawskiego. Broń atomowa w PRL (reż. Jacek Kruczkowski, TVP Opole, 2006 r., 47:11)   ►film

"Czerwona zaraza"
[-- Józef Szczepański]

Czekamy ciebie, czerwona zarazo,
byś wybawiła nas od czarnej śmierci,
byś nam Kraj przedtem rozdarłwszy na ćwierci,
była zbawieniem witanym z odrazą.

Czekamy ciebie, ty potęgo tłumu
zbydlęciałego pod twych rządów knutem
czekamy ciebie, byś nas zgniotła butem
swego zalewu i haseł poszumu.

Czekamy ciebie, ty odwieczny wrogu,
morderco krwawy tłumu naszych braci,
czekamy ciebie, nie żeby zapłacić,
lecz chlebem witać na rodzinnym progu.

Żebyś ty wiedział nienawistny zbawco,
jakiej ci śmierci życzymy w podzięce
i jak bezsilnie zaciskamy ręce
pomocy prosząc, podstępny oprawco.

Żebyś ty wiedział dziadów naszych kacie,
sybirskich więzień ponura legendo,
jak twoją dobroć wszyscy kląć tu będą,
wszyscy Słowianie, wszyscy twoi bracia

Żebyś ty wiedział, jak to strasznie boli
nas, dzieci Wielkiej, Niepodległej, Świętej
skuwać w kajdany łaski twej przeklętej,
cuchnącej jarzmem wiekowej niewoli.

Legła twa armia zwycięska, czerwona
u stóp łun jasnych płonącej Warszawy
i scierwią duszę syci bólem krwawym
garstki szaleńców, co na gruzach kona.

Miesiąc już mija od Powstania chwili,
łudzisz nas dział swoich łomotem,
wiedząc, jak znowu będzie strasznie potem
powiedzieć sobie, że z nas znów zakpili.

Czekamy ciebie, nie dla nas, żołnierzy,
dla naszych rannych - mamy ich tysiące,
i dzieci są tu i matki karmiące,
i po piwnicach zaraza się szerzy.

Czekamy ciebie - ty zwlekasz i zwlekasz,
ty się nas boisz, i my wiemy o tym.
Chcesz, byśmy legli tu wszyscy pokotem,
naszej zagłady pod Warszawą czekasz.

Nic nam nie robisz - masz prawo wybierać,
możesz nam pomóc, możesz nas wybawić
lub czekać dalej i śmierci zostawić...
śmierć nie jest straszna, umiemy umierać.

Ale wiedz o tym, że z naszej mogiły
Nowa się Polska - zwycięska narodzi.
I po tej ziemi ty nie będziesz chodzić
czerwony władco rozbestwionej siły.

Wiersz napisany w czasie Powstania Warszawskiego przez żołnierza Batalionu "Parasol", autora piosenki "Pałacyk Michla". Józef Szczepański zmarł w wieku 22 lat, ranny w walce na Starówce.

Brakuje mi na tym zdjęciu Andrzeja Kunerta, Andrzeja Wajdy, Marka Moderaua, Adama Michnika i Tadeusza Mazowieckiego. Tyle wystarczy.